Je bent 23 en logeert een weekend bij je ouders. Je doet je jas aan om de hond uit te laten. Vanuit de kamer roept je moeder: “Doe je je sjaal om? Het heeft gevroren.” Je bromt wat. “Wel je sjaal omdoen hoor!”, roept ze nog eens. De hond springt kwispelend tegen je op en je moeder steekt haar hoofd om de deur: “Doe die sjaal nou om!”
Drammen. Niemand houdt ervan en toch doen we het allemaal wel eens. Als ouder die bezorgd is om z’n kind. Als puber die dezelfde smartphone voor haar verjaardag wil als al haar vrienden. Als ondernemer die zichtbaar wil zijn met marketing.
Iew ja, van die ondernemers die steeds maar roepen over hun aanbod
Drammen is vervelend. Niemand vindt het leuk om elke keer dezelfde boodschap te krijgen in een nieuwsbrief en niemand vindt het leuk om dagelijks op LinkedIn te lezen hoe gewéldig enthousiast de deelnemers van die business coach zijn.
Het omgekeerde is alleen net zo vervelend.
Sommige ondernemers zijn zó bang om te drammen dat ze maar niks zeggen. Ze doen niet aan marketing en hopen dat mensen vanzelf naar hun website komen om te kijken wat ze doen.
Dat kan en misschien ben jij zo’n ondernemer die voldoende heeft aan mond-tot-mond-reclame. Maar door niet aan marketing te doen ontzeg je allerlei andere mensen de kans om jou te vinden. Mensen die misschien precies nodig hebben wat jij doet en hoe jij het doet. Leuke mensen, leuke klanten.
Vergelijk het met het zoeken naar een restaurant in een vreemde stad. Je hebt de hele dag gelopen, bent moe en snakt naar een bord lekker eten met een goed glas wijn. Als je om je heen kijkt zie je een McDonalds, een broodjeszaak waar het muziekvolume op max staat en een studentikoze pizzeria.
Terwijl om de hoek een geweldige kok in de deuropening staat van een leeg restaurant, grabbel jij teleurgesteld in je tas naar een verkruimelde mueslikoek en gaat terug naar je vakantie-adres.
Moet die kok dan felle neon-reclame installeren?
Nee. Je hoeft niet te schreeuwen om gevonden te worden. Mensen die iets goeds zoeken willen best wat moeite doen.
Maar je moet het ze wel mogelijk maken. Maak een stoepbord en schrijf daar je menu zó op dat iedereen snapt wat jou anders maakt.
Want marketing gaat om focus: focus in de toon waarin je schrijft, focus in je visuele uitstraling en focus in de onderwerpen waar je over schrijft.
Als je de ene dag een blog schrijft over intensieve veeteelt, de volgende dag een artikel deelt over architectuur in de negentiende eeuw en de dag erna iets schrijft over het verbeteren van de snelheid van je wifi, snapt niemand waar jouw werk over gaat.
Wees aanwezig én consistent. Zichtbaar en herkenbaar zonder te drammen.
Hoe kan ik nou herhalen zónder te drammen?
De oplossing is simpel. Open je blik en heb oog voor de ander.
Drammen vernauwt je blik. Je bent met niets anders meer bezig dan die sjaal die om moet en die iPhone 10 voor je verjaardag. In je doelgerichtheid heb je geen oog meer voor de ander en dát werkt niet.
Als dochter wil je dat je moeder de hal in loopt en die sjaal terloops om je nek hangt terwijl ze de deur voor je open doet. Als ouder wil je dat je puber zegt: “Ik weet dat die iPhone 10 superduur is, maar al m’n vrienden hebben ‘m en ik voel me een loser met iets anders. Zal ik een deel zelf betalen?”
En hoe gaat dat in marketing?
In je marketing kun je op twee manieren laten merken dat je oog hebt voor de ander: wees van waarde en varieer.
Je hoeft als mindfulness-trainer niet elke keer te wijzen op de stiltedagen die je organiseert. Schrijf in plaats daarvan een blog over de waarde van stilte of deel een boekentip over het belang van niets doen.
Zorg dat mensen iets aan je content hebben en maak dat leuk door te variëren in hoe je jouw onderwerp benadert. Ondertussen zet je in een korte P.S. natuurlijk iets over een paar lege plekken bij die stiltedag van volgende maand. Maar de focus ligt op variatie en van waarde zijn. Dán kijkt je potentiële klant wel vanzelf verder op je site en ziet hoe je nog meer kan helpen. Dan is je marketing leuk.
Nu jij:
Ga achter je computer zitten en schrijf drie hoofdonderwerpen op waar jij over kunt schrijven. In een blog, in een social media-post of waar dan ook.
Welke drie onderwerpen gaan over jouw bedrijf en jouw manier van werken? Schrijf onder elk onderwerp minstens tien sub-onderwerpen die ermee te maken hebben. Vragen die je klanten je vaak over dat onderwerp stellen, een voorbeeld van hoe het juist níet moet, een boek dat je eens las wat er zijdelings mee te maken heeft, een situatie die je jaren geleden meemaakte: alles wat in je opkomt en op de een of andere manier met een van de drie hoofdonderwerpen te maken heeft.
Werk elke week zo’n sub-onderwerp uit tot content waar mensen iets aan hebben en je bent er. Gevarieerd, herkenbaar en van waarde. Zonder dram-angst.
P.S.
Met dank aan Lucy Lambriex, portretfotograaf voor mensen met cameravrees, die me het inspirerende woord “dram-angst” schreef in een reactie op een ander blog.
Ha Sandra, mooi verhaal weer. Ik ben denk ik heel lang dat restaurant om de hoek geweest. Want stel je voor dat ze me vonden. Maar precies wat je zegt: met een stuk krijt op stoep krassen is al genoeg. Af en toe inhoudelijk reageren op een uiting van collega’s en wat verhalen op je site.
Ja, het hoeft niet heel ingewikkeld. Maar doe het. Besteed aandacht en tijd aan je marketing, laat zien wie je bent en wat je doet en dat je restaurant open is. Doe het licht aan, zet die deur open en schrijf je menu zo op dat mensen zien wat het verschil is tussen jou en de McDonalds. :klimt weer van de zeepkist af: 😉
Mooi geschreven weer! Ook ik was lang het restaurant om de hoek. Hoopvol rondkijkend.
Leuk om het zo te lezen.
Gelukkig doe je dat nu anders Marijke. Want jouw restaurant – jouw illustraties en mooie verhaaltjes – is een van mijn lievelingsrestaurants. Ik ben blij dat ik dat ontdekt heb!
Die blikvernauwing, dat is de kern van het probleem, denk ik.
Ja, dat denk ik ook. Als we drammen vernauwen we onze blik, het gaat alleen nog om dat ene afgebakende resultaat.
Wat me dan direct weer doet denken aan geweldloze communicatie en hoe je met blikvernauwing niet meer ziet dat er allerlei mogelijkheden zijn om een behoefte te vervullen. Ik moet misschien ergens in de tekst nog maar even linken naar dat blog:
https://sandradejong.com/mogelijkheden-om-fijn-te-werken-geweldloze-communicatie/
Ja, dat hoort er bij. Bij jouw kant van het verhaal.
En aan de andere kant: veel ondernemers denken veel technischer. SEO is er voor views, views leiden tot omzet, x vieuws leiden tot y omzet. Dus je zorgt dat je x views krijgt, en wie afvalt wordt toch geen klant. Dus drammen kan best, gewoon bedrijfsschade.
Ik weet het niet. Ik haak soms af bij ondernemers waarvan ik weet dat ik hun aanbod waardevol vind, maar waarbij ik de manier waarop ze hun content delen niet leuk vind voor mij. Te veel focus op het aanbod en weinig waarde in het moment zelf. Terwijl ik weet dat het mensen zijn die heel veel waarde en inzichten te geven hebben. Dan haakt er toch een potentiële klant af.
En de andere kant net zo: er zijn ondernemers waarvan ik toevallig weet dat ze geweldig leuk zijn en hele boeiende expertise hebben. Maar die niets delen omdat ze zich verstoppen in dat steegje. Uit dram-angst.
Klopt ook.
Herkenbaar. Ik ben te lang de kok om de hoek geweest. Ook omdat ik door alle mediabomen het bos niet zag. Daarom heb ik september vorig jaar de keuze gemaakt om voor één medium te gaan. Ik post alleen nog op LinkedIn. Ik maak elke maand een planning voor posts die langzaam maar zeker laten zien wie ik ben en wat ik doe. Zonder te drammen.
En dat doe je goed Pauline. Je vertelt je verhaal met oog voor de ander.
Interessant dat je dat lang niet deed omdat je door de mediabomen het bos niet zag. Er zijn ook zoveel mogelijkheden; tig social media-kanalen, bloggen, vloggen, podcasts, webinars. Herkenbaar dat één social-mediakanaal rust geeft. En knap van die planning!
Mooi, niet meer drammen over wat ik toch niet kan veranderen maar positieve energie en tijd stoppen in wat ik wel kan. (En daar, als ik dan toch droom, de wereld een beetje mooier mee maken.)
Doe dat, Paul!
Lekker blog weer hoor! Herkenbaar en met hele praktische tips over hoe dan wel. Ik noem het zelf regelmatig een vorm van egoïsme om al het waardevolle wat je te bieden hebt voor jezelf te houden uit angst. Ik ga mijn klanten deze blog af en toe onder de neus duwen. Ehm, en mezelf natuurlijk 😉
Ja, ook een hele mooie andere blik om mee te kijken, dat egoïsme: https://studiovensterbank.nl/it-is-selfish-not-to-brand-yourself-if-you-want-to-make-a-difference/
En super dat je dit blog gaat gebruiken. Voor je klanten en voor jezelf. Enneh, als jij ‘m niet onder je eigen neus duwt doe ik het wel af en toe ;~) Want ook jouw restaurant is te goed om te verstoppen.
Haha lekker ding ben je ook. 😉 Liefs!