“Eh, ik zit wel op Facebook,” R. kijkt me aan over de rand van haar glas thee, “maar ik kom er amper hoor!”
Het is niet de eerste keer dat een collega of klant me op schuldbewuste toon zo’n bekentenis doet. Mensen denken vaak dat ik het veroordeel als ze Facebook of Whatsapp gebruiken.
Maar dat is niet zo. Ik veroordeel wat bedrijven als Facebook en Google doen, níet dat mensen hun tools gebruiken vanuit een persoonlijke afweging.
Ik snap bijvoorbeeld dat je niet zonder Whatsapp wilt als je studerende kinderen hebt,
ik snap ook dat je op Instagram zit als je grafisch vormgever bent of dat je Facebook gebruikt als je vrienden over de hele wereld hebt en al je klanten op Facebook zitten.
Er lag dan ook al lang een blog-idee op de plank met de titel “Waarom ik niet op Facebook en Whatsapp zit – maar het snap als dat voor jou anders is”.
Met tientallen blog-ideeën op de plank was het schrijven er nog niet van gekomen. Nu schrijf ik dit blog, maar met een andere aanleiding.
Er is deze zomer een persoonlijk gat gevallen,
mijn dierbare muziekvriend Auke is overleden. Auke, die ik twintig jaar geleden op een muziekweekend leerde kennen en met wie ik daarna zoveel festivals, workshopweekenden en andere muzikale activiteiten heb afgestruind. Vooral de eerste tien jaar van onze vriendschap reisden we samen door stad en land, maakten grappen en vierden het leven en het plezier van samen muziek maken.
De muziek was de laatste acht jaar langzaam wat uit mijn leven verdwenen in ruil voor andere dingen. En ook al zag ik Auke minder vaak, de vriendschap bleef. Ik kwam op de feesten die hij met zijn vrouw in hun grote tuin gaf – feesten met muzikanten, kampvuur, vlaggetjes en heerlijk eten. Of we dronken rustig met z’n tweeën een kop koffie, pratend over de blauwe kiekendief bij hen in de buurt of over de tomaten in z’n moestuin.
Drie maanden geleden bleek opeens dat hij kanker had. Vanuit het niks. Een vorm die niet te behandelen was. Het ging snel en begin deze maand is hij gestorven.
Auke, die zoveel mensen blijdschap bracht als muzikant, als harmonicadocent, als striptekenaar en poppenkastspeler. Die zo oordeelloos was.
Ik bel met de vrienden met wie we in de eerste jaren samen door het land trokken van sessie naar sessie. Twee dagen zijn we samen rond het huis van Auke en zijn gezin en nemen afscheid. We delen herinneringen, huilen, lachen en maken muziek.
Ik wil het liefst zoveel mogelijk met iedereen samenzijn die ook van Auke heeft gehouden; troost halen en brengen uit het gezamenlijke.
Ik schrijf een sms aan één van die vrienden: “Ik zou er bijna van op Facebook gaan… Wordt daar veel over Auke gesproken?” Hij bevestigt en voorzichtig maak ik een account aan.
Direct heb ik online een fijn gesprek met een muziekvriendin die ik in geen jaren heb gesproken. We delen herinneringen.
Facebook doet slechte dingen – de redenen om het te gebruiken zijn dat meestal niet
Toen ik stopte met Facebook, en daarmee met Whatsapp en Instagram, was dat omdat ik op dat moment niets meer te maken wilde hebben met de praktijken van verslaafd maken, privacy schenden en polarisatie.
Dat wil ik nog steeds niet en tegelijk wil ik weer contact met de liefdevolle muziekwereld waar ik zo lang deel van uitmaakte.
Dus ja, ik zit op Facebook en ik heb zelfs Whatsapp na jaren weer geïnstalleerd omdat nog weinig mensen Signal gebruiken. En waar ik de rust van weinig prikkels heel prettig vind, er is ook behoefte aan contact met oude vrienden.
Idealen zijn niet in beton gegoten en “het goede” is niet altijd zo simpel maar eerder een zoektocht. Laten we samen zoeken en ondertussen genieten van het leven, elkaar helpen en samen zijn. Net als Auke.
P.S.
Misschien vlieg je nu naar Facebook en Whatsapp om me toe te voegen. Dat is lief, maar doe maar niet. Facebook gebruik ik alleen voor de verbondenheid met de muziek. Whatsapp alleen voor muziek en voor communicatie met ouders van onze bijna-achtjarige. Ik houd het graag beperkt. Maar stuur me vooral een mail, maak contact via LinkedIn, bel of schrijf iets onder een blog. Ik lees je graag.
Wat een mooie nuancering van je mening, maar wat een verdrietige aanleiding. Sterkte!
Dankjewel Mendy. Auke wordt gemist. En tegelijk zijn er allerlei levenslessen die ik al eens van hem had opgepikt – en die nu dieper landen. Dus ergens is hij juist heel aanwezig. Dank voor de sterkte.
Fijn als je van jezelf van mening mag veranderen. Wat heb je precies opgeschreven hoe je het onderscheid maakt tussen je oordeel over Facebook en de mensen die het gebruiken.
Wat een groot verlies, zo’n prachtige troubadour. Bijzonder hoe dat een eerder besluit weer vloeibaar maakt. Wens je veel liefs.
Dankjewel Alice. Ja, dat blijft een interessante hoe dat zit met die verantwoordelijkheid van onszelf en van de systemen waar we samen in zitten en die niet zomaar verdwijnen. Het is goed om daar samen naar te kijken en te proberen het te veranderen, maar het ene is het andere niet. Het gebruiken is niet hetzelfde als er helemaal verantwoordelijk voor zijn.
En ja, een troubadour, dat was Auke. Toen ik twee jaar een grote bus had, reed ik wel eens over de snelweg, met achter me Auke op accordeon en andere vrienden op klarinet en viool. In de gezinsauto’s die ons inhaalden, drukten de kinderen hun neuzen tegen het raam om ons reizende cirsus te bekijken :~) Ik koester de herinneringen.
Het beste dat je kunt doen <3
Sterkte Sandra!
Dankjewel Ingrid <3
Het filmpje..
Zijn blik. Blikken. Sjonge.
Wat moet Auke een prachtmens zijn geweest. Levenslustig. Vrolijkmakend.
Wat ontzettend fijn dat jullie zo’n goede vriendschap gekend hebben samen.
En wat ongelooflijk verdrietig dat Auke achtergebleven is.
Ik wens je zachtheid. Muziek. De juiste woorden op de juiste toon en op het juiste moment. En alles wat je maar nodig hebt.
Veel lieve groeten uit Arnhem.
Dankjewel Suseela, wat mooi dat je het filmpje hebt bekeken. Het is gemaakt door Dorine Boudewijn, een van de lieve muziekmensen en zij speelt samen met Auke de muziek eronder (het is een repetitie-opname van hen).
En ja: levenslustig en vrolijkmakend zijn woorden die goed bij Auke passen. Een herinnering voor mij om die dingen ook weer meer ruimte te geven in m’n leven.
Liefs en dankjewel.
Verdrietig om zo’n goede vriend te moeten missen. Het filmpje is een mooi portret, vooral door de muziek erbij. Sterkte.
Daar zit je dan weer op Facebook.. Maar dan is dit wel een mooie reden daarvoor!
Ik zal je niet toevoegen op Whatsapp ;-P
En ik baal ook dat nog niet veel mensen op Signal zitten!
Dankjewel Marijke. Ja, het filmpje van Dorine Boudewijn is een prachtig portret en de repetitie-opname van hen ook heel mooi <3
En gek opeens weer op Facebook (en het is daar ook nog gekker geworden in de jaren, al die stomme advertenties en filmpjes van mensen die over kratten lopen of van schommels springen – ik snap het niet, maar probeer dat te negeren). Maar het is fijn om zo weer in contact te zijn met de muziekwereld.
Als je FB via je computer benadert is de browser-plugin “Fluff Busting Purity” een aanrader. Neemt een heleboel ruis weg.
Dank Cynthia, ik ga het direct installeren. Ik gebruik sowieso geen app, dan geef ik FB volgens mij wel heel veel gluur-vrijheden. Dus alleen via de browser op m’n laptop.
O, ik kan ‘m niet vinden voor Firefox?
Ik zag dat hiet nog geen link naar FBP stond. Ik gebruik ‘m zelf ook al jaren, al doe ik dat via Chrome. Voor Firefox is dit de directe link: https://www.fbpurity.com/install.htm#firefox en de andere browsers staan er ook bij.
Dank voor de toevoeging Jos!
Sterkte Sandra. Soms worden mensen een deel van je eigen verhaal. Auke klinkt als zo iemand.
Ik wens jou en iedereen die hem liefhad mooie herinneringen.
Dankjewel Cynthia – ik koester ze. Dat deed ik al, maar nu nog meer.
Ik mis de inside jokes en z’n ego-loosheid.
Je kunt Facebook gebruiken op je desktop met een plugin die zorgt dat Facebook je niet overal elders gaat volgen. Facebook container. Dat heb ik geinstallleerd om een groep op Facebook te kunnen volgen. Ik gebruikt Facebook nergens anders. Niet op mijn telefoon ens.
Whatsapp doe ik niet, nooit.
En gecondoleerd. Een goede vriend verliezen is verschrikkelijk.
Facebook Container had ik al, omdat dat ook schijnt te helpen als je geen Facebook account hebt, maar mensen wel zo’n Facebook-pixel in hun site hebben. En ik log steeds uit na gebruik en ik gebruik het ook alleen via m’n browser. Geen apps op m’n telefoon (die houd ik sowieso graag saai 😉 ).
Ja, Whatsapp. Ik was ruim drie jaar zonder en het ging prima – wel met af en toe een aarzeling rondom communicatie met ouders van J. Dat is wel ook iets dat fijn is als het laagdrempelig is.
Ik heb het weer genomen omdat ik rondom de uitvaart gemakkelijk bereikbaar wilde zijn voor naasten. En om erna gemakkelijk contact te hebben met de oude muziekvrienden die ik anders niet meer spreek – en me toch dierbaar zijn. We gaan het zien, hoelang ik het houd en hoe de balans van voor- en nadelen zich ontwikkelt. Want die nadelen zijn er, die zijn niet opeens weg.
Dankjewel.
Ja, we zitten in een dwingend systeem. En het zijn sociale conventies die het dwingend maken. Plus dat het de meeste mensen niet kan schelen, privacy.
Wat een mooie blog weer Sandra. Ondanks dat de aanleiding heel verdrietig is. Wat betreft Facebook is het voor mij ook erg herkenbaar. Inmiddels heb ik al een tijdje geen Facebook meer, maar vooral vanwege het volgen van specifieke groepen blijft het toch trekken. In ons geval gaat het om ons geliefde land Zweden. Zeker nu de plannen om er naar toe te verhuizen concreet zijn geworden.
Sterkte met het verlies van Auke.
Dankjewel Alexander. En het blijft een kwestie van voor- en nadelen. Ik hoop dat die nadelen van privacyschending, nepnieuws, verslaving en polarisatie begrensd gaan worden door overheid en organisaties.
Zo’n Zweden-groep kan ik me ook zomaar voorstellen, hoeveel verbondenheid en inspiratie dat kan geven. Wat bijzonder dat jullie die kant op gaan!