In Ethiopië bestaat al ruim honderd jaar het systeem van de Edir, een vorm van buurtgemeenschap waarin iedereen voor elkaar zorgt als er iets aan de hand is.
Als er bijvoorbeeld iemand overlijdt loopt een omroeper over straat zodat iedereen weet wie er dood is en waar en wanneer de uitvaart is. Mensen laten alles uit hun handen vallen, gaan eten koken, zorgen voor stoelen en servies, graven samen een graf en ondersteunen de nabestaanden.
En als er iemand ziek is, koken mensen om de beurt wat extra zodat de zieke verzorgd wordt.
Ik hoorde over de Edir via Metropolis, een programma van Human waarin je de wereld kunt zien door de ogen van lokale journalisten.
Een programma dat misschien door het nieuwe kabinet wel wegbezuinigd wordt en vanochtend stond ik op het punt om dáár een blog te schrijven.
Over een formatieproces met mensen die woorden als omvolking en tribunaal in de mond nemen en die precies weten hoe ze voor angst en verdeeldheid kunnen zorgen.
Maar na een paar alinea’s stopte ik,
en schrijf je nu in plaats daarvan over de Edir.
Want het is zoals activist en journalist Naomi Klein in Tegenlicht zegt als haar studenten zich moedeloos voelen over de toekomst. Dat we niet weten hoe het verder gaat en dat álles wat onze band kan versterken zodat we het samen willen doen enorm zal helpen. Samen krijgen we zoveel meer voor elkaar dan in ons eentje.
Dus laten we dat doen – laten we, op onze eigen manier, een Edir vormen.
P.S.
Heb je gedachten, ideeën of iets anders dat je wilt delen? Schrijf het hieronder – ik lees je graag en anderen vast ook.
Human wegbezuinigen?! Help, echt. Fijn dat jij dan over de Edir schrijft, tegenwicht, iets toevoegen voor evenwicht. Ik las vanochtend de nieuwsbrief van Maria Popova met de titel 2000 Years of Kindness. Ze start met een uitspraak van Jack Kerouac, “practice kindness all day to everybody and you will realize you’re already in heaven now”.
Wat een prachtige uitspraak en zo waar. Die ga ik onthouden, dankjewel Barbara!
<3
Zo is het, Sandra. Grote wereldproblemen kun je niet oplossen maar in je eigen buurtje kom je een heel end. En wie er ook waar aan de macht komt, de kracht van de buurt en de buren breken ze niet.
En zo is het, Aukje. “Wie er ook waar aan de macht komt, de kracht van de buurt en de buren breken ze niet.”
En iemand mailde me ook met “Ik doe mijn best om mee te bouwen aan mini-edirtjes voor zover en waar ik kan.”
Zo komen we er wel. Dank voor wat jij doet, Aukje! Dat geeft een mens hoop en vertrouwen.
JA – laten we dat doen. Een Edir vormen. Wat een prachtig woord ook – in beeld en klank. Het raakt aan Noaberschap hè!
Ja, ik vond het ook een prachtig woord, Irmgard. Helder en warm tegelijk 🙂
En ja, dat klopt van die Noaberschap. Belangrijk dat we dat koesteren en voeden.