Hoe breng jezelf tot rust? (over op hol geslagen paarden)

Hoe breng jezelf tot rust? (over op hol geslagen paarden)

Toen ik een jaar of 22 was, ging ik een paar dagen kamperen met een vriendin. We stonden op een kleine biologische boerencamping, langs de uiterwaarden van de Maas. Ons tentje stond onder de appelbomen, er scharrelden kippen rond en je kon zelfgemaakte geitenkaas...
Hoe ik drie jaar niet op Facebook en Whatsapp zat – en hoe idealen niet in beton gegoten zijn

Hoe ik drie jaar niet op Facebook en Whatsapp zat – en hoe idealen niet in beton gegoten zijn

“Eh, ik zit wel op Facebook,” R. kijkt me aan over de rand van haar glas thee, “maar ik kom er amper hoor!” Het is niet de eerste keer dat een collega of klant me op schuldbewuste toon zo’n bekentenis doet. Mensen denken vaak dat ik het...
Waarom ik “zij” schrijf als ik “iedereen” bedoel – over taal en erbij horen

Waarom ik “zij” schrijf als ik “iedereen” bedoel – over taal en erbij horen

Ik zou willen dat we in het Nederlands het woord tā hadden. In het Mandarijn betekent dat woord namelijk zowel zij, hij als het. Tā. Een klein woordje dat ervoor zorgt dat je over mensen en dingen kunt praten zonder bewust of onbewust aan mannen of vrouwen te denken....
Monoloog van een plastic korrel

Monoloog van een plastic korrel

Afgelopen zomer hoorde ik dat twee docenten van de Schrijversvakschool Groningen masterclasses en een schrijfwedstrijd organiseerden: Latour op het Wad. Een schrijfwedstrijd over het denken van wetenschapsfilosoof Bruno Latour in combinatie met de containerramp van de...
De meanderende evenaar

De meanderende evenaar

Waar het precies door komt weet ik niet, maar ik voel me al mijn hele leven schuldig. Niet over de afwas die nog op het aanrecht staat en niet over te laat komen voor een afspraak. Mijn gevoel van schuld heeft vooral te maken met gebeurtenissen ver buiten mijn eigen...