Goudlokje eet stiekem van drie bordjes berenpap. Die van de pappa-beer is te heet, die van van de mamma-beer te koud. Maar de pap van het berenkind en is precíes goed en ze eet de kom helemaal leeg.
De Goudlokjeszone – precies goed
Die Goudlokjeszone geldt natuurlijk voor ontelbaar veel aspecten van ons leven. Er is een zone voor de hoeveelheid kikkererwten in je zelfgemaakte humus en een zone voor de hoeveelheid vragen die je tijdens een groepstraining kunt stellen aan de docent.
Én er is een Goudlokjeszone voor de focus van je merk.
Merkstrategie geeft focus
Een van de meest belangrijke aspecten van een goede merkstrategie is focus. Merkstrategie kun je zien als een zandzeef, of – een meer egostrelende metafoor – een goudzeef. Je schudt alles wat je met je bedrijf bent nét zo lang heen en weer tot de essentie als goudklontjes overblijft. Helder en duidelijk.
Een extreem voorbeeld van het tegenovergestelde. Stel je bent een meubelmaker en vertelt op je website tot in detail over álle vakken van de meubelmaakschool en over de verschillende woonplaatsen waar je hebt gewoond. Daarnaast deel je op LinkedIn ook nog de berichten van iedereen die je aardig vindt. Van de yogaschool van je beste vriendin tot de business coach bij wie je eens een traject gevolgd hebt.
Als je jezelf zó ongezeefd aan de buitenwereld toont, zien mensen door de bomen het bos niet meer. Ze kunnen niet herkennen wat jou onderscheidt.
Duidelijk. Maar wat heeft dat met die Goudlokjeszone te maken?
Je focust je dan bijvoorbeeld als meubelmaker die kiest voor hergebruik, op verhalen over meubels, handwerk en circulariteit. Voeg er een vleugje freak factor aan toe en het beeld is herkenbaar. Helder en duidelijk.
Maar hóe streng moet je in die merkstrategie zijn?
Ten eerste: alles mag. Het laatste waar wie dan ook blij van wordt, is van verkrampte communicatie die uit een voorgestanste mal lijkt te komen.
Voel je vrij in je communicatie en maak met plezier verbinding. Maar wil je dat mensen de essentie van jou en je bedrijf steeds kunnen herkennen? Blíjf dan binnen de Goudlokjeszone.
Hoe? Vlieg af en toe met een raket naar buitenste rand van je sterrenstelsel, kijk van een afstandje of je nog goed zit en stuur eventueel een beetje bij.
Hm… ik ben totaal ongefilterd. Nou, nee, behoorlijk ongefilterd. Misschien niet verstandig, maar wel lekker.
Kitty, jij hebt de mazzel dat schrijven je core business is. Zo lang jij letters produceert in een prettig leesbare volgorde, laat je zien wat je kunt: schrijven.
De rest van ons daarentegen, zit vast aan wat Sandra zegt: de goudlokjeszone.
Best jammer 🙂
Leuk blog Sandra!
Dankjewel Henriette! En ik schreef het net al aan Kitty; zij zit in een prachtige Goudlokjes-zone. Hij kan breder zijn dan je denkt. :~)
Volgens mij valt dat wel mee hoor, Kitty. Als ik aan jou denk, komen er direct een paar steekwoorden omhoog: retegoede schrijfster, streng maar duidelijk, zegt waar het op staat, sociaal en duurzaam betrokken, openhartig en betrokken bij zaken rond psychiatrie en psychische uitdagingen. Dat zijn goudklompjes zonder te veel afleidend zand er omheen. De Goudlokjes-zone is soms breder dan je denkt (kijk maar naar mijn video “Waar gaat het nou eigenlijk om?”. Maar het is goed om niet van het ene einde van je zonnestelsel naar het andere te schieten.
Toch is dat erg veel. Ik heb collega’s die alleen maar over schrijven schrijven, ook op social media. Maar dat vind ik dan weer saai. Ik wil graag weten met wie ik omga: ik vind dat we geen full fledged bedrijven zijn. Juist eenpitters zijn echte mensen.
Die mensen hebben dan weer een te krappe Goudlokjes-zone. Op die manier ben je misschien wel herkenbaar, maar maak je geen verbinding. Je laat jezelf niet echt zien, alleen de veilige kanten. Als je wilt dat mensen je kunnen herkennen, is de Freak Factor ook belangrijk om te tonen. Ik heb net een zin toegevoegd in de alinea over de meubelmaker die met hergebruikte materialen kiest 😉
Prachtig woord, de Goudlokjeszone.
Ja, vond ik ook Aukje. Ik las erover dankzij Het Ruimte-boek van Chris Wormell en Raman Prinka die ik met onze 6-jarige zoon lees.
De term zoemt al maanden in mijn hoofd en we hebben het er thuis vaak over, dus het werd tijd voor een blog :~)
Mooi. Ik ben hier ook wat over aan het filosoferen, nu ik plots ook een soort van merk voorstel. Ik heb het idee dat we best meer dingen kunnen zijn? Ik blog over m’n studieschuld, dat is m’n hoofdthema, en wie me volgt merkt dat ik ook een enorme introvert ben en bovendien een alleenstaande moeder. En wie echt goed oplet, ziet ook dat ik dol ben op katten en games. Daar speel ik dan mee, die dingen laat ik af en toe terugkomen. Zo wordt het geen chaos (denk ik) en zo is het leuk voor de lezer (hoop ik) en zo blijft het interessant voor mezelf.
Klopt Maaike, het is heel belangrijk om je Goudlokjes-zone niet te krap te houden :~) Dan krijg je een plat en oppervlakkig merk. En te breed zorgt juist voor chaos en door-de-bomen-het-bos-niet-meer-zien. Ik volg je via LinkedIn en je nieuwsbrief en je vliegt perfect in de Goudlokjes-zone 😉
En dat filosoferen is goed. Af en toe afstand nemen en je verplaatsen in je lezer of klant: snappen ze me nog en voelen ze me nog?